Materiałoznawstwo

obowiązkowe

C1. Zapoznanie studentów z podstawami nauki o materiałach metalowych: budową, własnościami, wytwarzaniem oraz zastosowaniem.

C2. Nabycie praktycznych umiejętności przez studentów posługiwaniem się układami równowagi fazowej, przygotowywanie zgładów metalograficznych.

C3. Nabycie wiedzy i umiejętności przez studentów z zakresu przeprowadzania badań z podstaw wytrzymałości materiałów oraz interpretowania wyników.

C4. Przekazanie studentom podstawowej wiedzy o właściwościach i zastosowaniu różnych materiałów niemetalowych.

C5. Nabycie przez studentów praktycznych umiejętności w zakresie badań materiałów niemetalowych.

W ramach przedmiotu „Materiałoznawstwo” student uzyskuje podstawową wiedzę z zakresu materiałów niemetalowych, takich jak tworzywa sztuczne, ceramika, materiały węglowe, papiernicze, kleje, materiały lakiernicze, oraz materiałów metalowych. Nabywa również umiejętności podstawowych ich badań.

1. L. A. Dobrzański, Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Wyd. WNT, Warszawa 2006

2. L. A. Dobrzański, Metalowe materiały inżynierskie, Wyd. WNT, Warszawa 2004

3. L. A. Dobrzański, Metaloznawstwo opisowe stopów metali nieżelaznych, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2008

4. M. F. Ashby, Dobór materiałów w projektowaniu inżynierskim, Wyd. WNT, Warszawa 1998

5. R. Sikora: Tworzywa wielkocząsteczkowe. Rodzaje, właściwości i struktura. Politechnika Lubelska, 1991.

6. J. Koszkul: Polipropylen i jego kompozyty. Politechnika Częstochowska, 1997.

7. E. Bociąga: Materiały niemetalowe. Politechnika Częstochowska, 2013.

8. J. Koszkul: Materiały polimerowe. Politechnika Częstochowska, 1999.

9. D. Żuchowska: Polimery konstrukcyjne. WNT Warszawa 1995

EU 1 – posiada wiedzę z zakresu podstaw nauki o materiałach metalowych;

EU 2 – potrafi wskazać zależność między strukturą materiałów, a ich właściwościami oraz potrafi rozpoznawać podstawowe struktury stopów żelaza;

EU 3 – potrafi rozpoznać oznaczenia stopów metali oraz scharakteryzować ich własności;

EU 4 – posiada wiedzę dotyczącą podstawowych właściwości mechanicznych metali i ich stopów oraz potrafi wykonać badania wytrzymałości materiałów;

EU 5 – potrafi przygotować sprawozdanie z przebiegu realizacji ćwiczeń.

EU 6 – posiada wiedzę teoretyczną z zakresu metod i technik wytwarzania,

EU 7 – zna tendencje i kierunki rozwoju w zakresie wytwarzania i stosowania materiałów niemetalowych.

EU 8 – jest zdolny zaproponować rodzaj materiału oraz właściwie wybrać metodę wytwarzania różnych wytworów.

EU 9 – potrafi przeprowadzić badania właściwości materiałów niemetalowych.

EU 10 – potrafi przeprowadzić analizę wyników badań właściwości materiałów niemetalowych.

EU 11 – zna techniki kształtowania własności materiałów niemetalowych.

F1. – ocena przygotowania do ćwiczeń laboratoryjnych

F2. – ocena umiejętności stosowania zdobytej wiedzy podczas wykonywania ćwiczeń

F3. – ocena sprawozdań z realizacji ćwiczeń objętych programem nauczania

F4. – ocena aktywności podczas zajęć

P1. – ocena umiejętności rozwiązywania postawionych problemów oraz sposobu prezentacji uzyskanych wyników – zaliczenie na ocenę*